A Poem by Sian Northey

Pan fo’r byd yn mynd yn fach

Pan ddaw y diagnosis

neu’r ddedfryd,

pan fo ganddom ryw syniad

ar galendr

neu yn y galon

faint sydd ar ôl,

waeth heb â rhefru.

Edrychwn bob bore ar y planhigyn

mae’n cariad wedi’i osod

lle y gallwn ei weld

ar sil y ffenest,

a chanwn hwiangerddi

i gysuro’r pry copyn yn y gornel

cyn i’w we yntau

gael ei ’sgubo i ebargofiant

gan y ddynes llnau.


Mae Sian Northey yn fardd, awdur, cyfieithydd, golygydd a chyw ddramodydd, ac yn ysgrifennu bron yn gyfangwbl yn Gymraeg (er ei bod wedi bod yn arbrofi ychydig efo Saesneg yn ddiweddar). Ei chyfrol ddiweddaraf o’i gwaith ei hun yw Cylchoedd (Gwasg y Bwthyn, 2020), casgliad o straeon byrion gyda ffotograffau gan Iestyn Hughes.

Sian Northey is a poet, author, translator, editor and wannabe playwright, who works almost completely in Welsh (though she has been experimenting more with English recently). Her latest volume of her own work is Cylchoedd (Gwasg y Bwthyn, 2020) a collection of short stories paired with photographs by Iestyn Hughes.